مصاحبه ی کوتاهی با نیکی
کریمی در شماره ی ۱۸۴۰ سه
شنبه دوم مهرماه ۹۲
روزنامه شرق منتشر شده که نقل می کنم:
خانم کریمی ،به نظر می‌رسد برای نخستین‌بار در ایران داور یک جشنواره شده‌اید؟
بله
با چه هدفی داوری بیست‌وهفتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان را پذیرفتید؟
خب، برای من همیشه داوری لذت‌بخش بوده و هست. چون هر جشنواره‌ای مختصات خاصی دارد که فرصتی فراهم می‌کند هم فیلم‌ها را ببینم و هم با اعضای دیگر هیات داوران که طبعا آدم‌های متخصصی هستند آشنا شوم و اصولا تجربه ویژه‌ای خواهد بود.
شما تاکنون در بسیاری از جشنواره‌های الف دنیا مثل کن، لوکارنو، برلین و... داور بوده‌اید. در این میان آیا تجربه داوری در جشنواره‌های کودک را هم داشته‌اید؟
خیر.
به نظر شما از این نقطه‌نظر که داوری فیلم‌های کودک، یک کار تخصصی است، آیا تفاوتی با سایر جشنواره‌های دیگر ندارد؟
فرقی نمی‌کند. در تمامی این جشنواره‌ها نقطه مشترک سینماست. بنابراین نمی‌توان برای آن تفاوتی قایل شد. چون سینما، سینماست. همان‌طور که گفتید من حدود بیست سال در این زمینه تجربه دارم و در جشنواره‌های مختلف جهانی به‌عنوان داور حضور داشتم. به همین دلیل وقتی چنین پیشنهادی از سوی مسوولان جشنواره کودک به من شد با طیب‌خاطر آن را پذیرفتم.
اتفاقا چرا تابه‌حال در داخل کشور از شما دعوت نشد؟
علتش را نمی‌دانم. من هفده داوری بین‌المللی داشته‌ام اما در ایران نه... و به همین دلیل هم خوشحال شدم که به‌عنوان داور در کشور خودم حضور پیدا کنم.
اخیرا بزرگداشت شما در دومین جشنواره فیلم‌های فارسی‌زبان «سیدنی» در کشور استرالیا برگزار شد. دستاورد آن سفر چه بود؟
در سیدنی گروهی از ایرانی‌های خوش‌ذوق جشنواره Persian International Film Festival را راه‌اندازی کردند که جشنواره‌ای حرفه‌ای است و در دومین دوره آن سه فیلمی که ساخته‌ام «یک شب»؛ «چند روز بعد» و «سوت پایان»، به نمایش درآمد و همین فیلم «دوزن» که در آن بازی کردم روی پرده رفت. در آنجا هم برای تعدادی از دانشجویان سینما workshop با موضوع کارگردانی سینما برپا کردم. در کل حضورم در این جشنواره، موفق و خوب بود.
با توجه به تجربیاتی که کسب کرده‌اید، آیا در جشنواره‌های دنیا افراد یا نیروهایی خارج از هیات‌داوران برای تغییر آرای داوران، فشار می‌آورند و به‌اصطلاح اعمال‌نظر می‌کنند؟ چون گاهی اوقات درباره داوری‌های جشنواره فیلم فجر چنین مسایلی مطرح می‌شود.
واقعیت این است که در تمام مدتی که من در جشنواره‌ها به‌عنوان داور حضور داشتم هیچ‌وقت ندیدم کسانی یا جریانی بر آرای هیئت‌داوران تاثیر بگذارند. فقط یادم می‌آید در یکی از دوره‌های جشنواره بین‌المللی دمشق داوران یازده نفر بودند و همگی زن بودیم. منتها فقط یکی از اعضای هیات داوران که اتفاقا از بازیگران زن مشهور سوریه بود در مورد برنده شدن یک فیلم پافشاری کرد، به‌طوری که وقتی با مخالفت ما ده نفر روبه‌رو شد با گریه جلسه را ترک کرد و موضوع را با رییس جشنواره در میان گذاشت. منتها رییس جشنواره دمشق به ما گفت که شما طبق روال خودتان در داوری‌ها عمل کنید و همین‌طور در جشنواره دوبی هم چنین اتفاقی افتاد که یکی از داوران که اتفاقا ایرانی بود به نظرات جمع اعتراض داشت و علاقه‌مند بود فیلم موردنظرش برگزیده شود که درنهایت نظر جمع اعمال شد. به‌هرحال این دو تجربه‌ای بود که به خاطر داشتم. حتما می‌دانید در روزهای داوری دو جلسه تشکیل می‌شود که همه داوران در آن حضور دارند.
بنا بر عرف داوری حتی بی‌فرهنگی تلقی می‌شود که هر داور روی فیلم موردنظر خودش بیش از اندازه پافشاری کند. چون درنهایت آرا مخفی است و چون کار داوری،گروهی است در این مسیر باید ضمن حفظ نظرات شخصی، در نهایت نظر گروه باید تامین شود. در مورد جشنواره فیلم فجر هم آن چه که گفتید من فقط شنیده‌ام.
به نظر شما برای حضور در جشنواره‌های بین‌المللی، داور باید چه خصوصیاتی داشته باشد؟
خیلی فرمول مشخصی ندارد. ولی قطعا داور باید در کار خودش، موفق باشد. سینما و ادبیات را بشناسد. حتی در دوره‌ای از جشنواره کن مثلا اورهان پاموک که نویسنده است عضو گروه داوری بود. طبعا بهتر است زبان انگلیسی هم بلد باشد.
