نیکی کریمی در ابان ماه سال هشتاد و هشت مصاحبه ای با نشریه ایران دخت شماره ۳۶ انجام داده بود که با وجود گذشت چند سال از ان هنوز هم خواندن این گفتگو خالی از لطف نیست .
می گویند ان چه برای ما اتفاق می افتدرویاهایی است که از قبل داشتیم هر کس در بچگیش رویاهایی دارد و اگر شانس داشته باشد به همه ان رویاها یا اقلا بخشی از ان ها می رسد الان که شما ان دوران را به یاد می اورید وبا ان چه الان رسیده اید مقایسه می کنید چقدر به رویاهایتان رسیده ایدو اصولا رویاهایتان بیشتر در چه زمینه ای بود؟
چیزی که می توانم بگویم،بیشتر از رویا علاقه ام به ادبیات بود.ادم وقتی زیاد کتاب می خواند تخیل می کند و خودش را جای ادم های داخل کتاب ها می گذارد.
این کاری است که من زیاد کردم و از همان بچگی خودم را جای شخصیت های کتاب هایی که می خواندم قرار می دادم .
از این همذات پنداری ها ،ادم های خاصی هم یادتان هست؟
نه ،همان ادم هایی که در کتاب ها می خواندم،من دوره های مختلفی را درکتاب خواندن گذراندم همه نوع کتاب می خواندم از شریعتی ،ال احمد ،طالقانی ،مطهری تا از داستان نویس های کلاسیک اکساندر دوما ،شکسپیر ،چخوف ،تولستوی داستایوفسکی ،خواهران برونته ،سامرست موام و دیگران.بنابراین همیشه مخلوطی از همه این ها بود وداستان هایی که خودم از داستان های ان ها و شخصیت هایشان می بافتم.
ایا در ان زمان اقتباس هایی که از اثار بزرگ ادبی می شد را هم پیگیری می کردید؟
بله ،خیلی فیلم می دیدم...
