Memories of Niki Karimi with her Mother and Sister
https://instagram.com/nikkarimi
شنبه، آذر ۰۱، ۱۴۰۴
پنجشنبه، آبان ۲۲، ۱۴۰۴
یادداشت نیکی کریمی
یادداشت نیکی کریمی که در+ صفحه شخصی خودش به همراه همین عکس به اشتراک گذاشته است.
گاهی ما بازیگرها یا شاید بهتر بگم خانم ها زیر یک فشار عجیب و دائمی هستیم…
انگار همیشه باید کاملاً مرتب، بی‌نقص، بدون چین و خط، بدون خستگی، بدون حتی یک تار موی سفید ظاهر بشیم.ولی واقعیت زندگی این نیست.
این عکس یک لحظه کاملاً واقعی و ساده ست…
توی خونه، بدون آرایش، با موهایی که چند تار سفیدش کم‌کم در میاد،با همون چهره‌ای که زمان داره آروم آروم روش رد پا می‌ذاره و من مشکلی باهاش ندارم.اتفاقاً دارم یاد می‌گیرم پذیرش چقدر آرامش میاره.
زن بودن در جامعه‌ی ما همیشه یعنی تحمل کردنِ نگاه‌ها، قضاوت‌ها،استانداردهای عجیب و غریب زیبایی و مد روز ولی گاهی آدم دلش می‌خواد خیلی راحت بگه:
«این منم… همین‌طوری که هستم.»
پیری و روند طبیعی سن و‌سال کم‌کم می‌رسه و چقدر بهتر که آدم باهاش آشتی کنه.
گاهی وقت‌ها همین لحظه‌های معمولی ؛ یک لیوان چای، آرامش خانه و چهره‌ی واقعی‌ات ارزشمندترین چیزهاست.
چهارشنبه، آبان ۲۱، ۱۴۰۴
نیکی کریمی در پشت صحنه فیلم سینمایی «اتابای»
نیکی کریمی در پشت صحنه فیلم سینمایی «اتابای» درباره ی این فیلم می گوید.(تابستان ۱۳۹۸)
نیکی کریمی در پشت صحنه فیلم سینمایی «اتابای» درباره ی این فیلم می گوید.(تابستان ۱۳۹۸)https://t.co/RR5dRQjdiF#NikiKarimi #ATABAIMOVIE
— about Niki Karimi (@aboutNikiKarimi) November 12, 2025
Niki Karimi...Behind the scenes...ATABAI...2019 pic.twitter.com/kfx1DJYPQg
دوشنبه، آبان ۱۹، ۱۴۰۴
Happy Birthday
.Dear Niki Karimi,Happy Birthday and wishing you all the best
Dear Niki Karimi, Happy Birthday and wishing you all the best.❤️🌹🎂https://t.co/FLBpv4PsUF@KarimiNiki pic.twitter.com/Vk0cCZC32z
— about Niki Karimi (@aboutNikiKarimi) November 10, 2025
چهارشنبه، مهر ۱۶، ۱۴۰۴
یادداشت مینا اکبری درباره ی نیکی کریمی در سایت «سینما سینما»
مینا اکبری منتقد و نویسنده سینمایی در یادداشت خودش در سایت خبری،تحلیلی+«سینما سینما»درباره ی نیکی کریمی مطالبی نوشته که نقل می کنم.
در روزهایی که قضاوت شتاب‌زده و حمله‌های بی‌پایه جای گفت‌وگو را گرفته،نام نیکی کریمی بار دیگر در مرکز هجمه‌ها قرار گرفته است. هجمه‌هایی که نه بر مبنای شناخت، بلکه اغلب بر پایه تصویرهای ساده‌شده و دوگانه‌های کاذب شکل گرفته‌اند: یا باید قهرمان مطلق بود یا خائن مطلق. اما واقعیت، مثل همیشه، پیچیده‌تر است.
در جامعه‌ای که هر حرکت زنان در عرصه عمومی فوراً با قضاوت همراه است — چه از سوی حکومت و چه از سوی بخشی از جامعه — نیکی کریمی با انتخاب‌هایی روبه‌رو بود که هیچ‌کدام ساده نبودند. از یک‌سو نقش‌های نمادینش در دهه ۷۰و ۸۰ به‌ویژه در فیلم‌های داریوش مهرجویی و تهمینه میلانی او را به چهره‌ای محبوب بدل کرد؛ و از سوی دیگر، جامعه‌ای که هنوز نمی‌دانست با زنی مستقل، مطرح و موفق چگونه مواجه شود، او را همواره زیر ذره‌بین گذاشت.
من نیکی کریمی را نه فقط از روی پرده سینما،که از نزدیک شناخته‌ام. آن چه در دیدارها و همکاری‌ها دیدم،فراتر از تصویر عمومی‌اش بود: زنی آگاه، دقیق، حساس به پیرامون، و شاید مهم‌تر از همه، کسی که تصمیم گرفته بود «بماند» و در همان میدان دشوار فرهنگ و سینما کار کند.
در موقعیت‌هایی که یک صمیمیت ساده می‌توانست راه دریافت بودجه یا نقش مهمی را برایش باز کند، مرزهای خود را حفظ کرد. در بزنگاه‌های اجتماعی نیز،نه مبارزه آشکار را برگزید و نه کناره‌گیری، بلکه اغلب «سکوتی فعال» را انتخاب کرد؛ سکوتی برخاسته از درک شخصی، نه بی‌تفاوتی. راهی که برگزید، مسیری میانه بود؛ در ظاهر ساده، اما در واقع سخت، پر از سوءتفاهم و در هماهنگی با موقعیت و توان شخصی‌اش.
از او لحظات روشنی در ذهن دارم؛ در دفاع از حقوق زنان، روشنفکران و فعالان اجتماعی، چه در ایران و چه در حضور بین‌المللی‌اش به‌عنوان بازیگر، کارگردان یا داور جشنواره‌ها.
فراموش نمی‌کنم زمانی را که شان‌پن برای تهیه گزارش از انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۴ به ایران آمده بود و ظاهراً یکی از شروط صدور ویزایش، دوری از خبرنگاران بود. در جلسه دیدار هنرمندان در موزه سینما، از نیکی خواستم پرسش‌هایم را از این بازیگر چپ آمریکایی بپرسد، او بی‌توجه به تذکرهای مأمور همراه شان‌پن و حتی مخالفت برخی از همکارانش در آن جلسه، با جسارت این کار را کرد. هنگام خروج، وقتی مأموران خواستند نوار ضبط شده را از من بگیرند،نیکی ایستاد و گفت: «من سؤال‌ها را پرسیدم و شما با من طرفید.»
و یا در یکی از نشست‌های فرهنگی وقتی فضای جلسه آکنده از شعار و محافظه‌کاری بود و برخی سینماگران در جلب توجه مدیران مسابقه گذاشته بودند،او در طول بحث سکوت کرد؛ اما بعد، در جمعی محدودتر با همان مدیران،با دقت و شجاعت درباره وضعیت اسفبار سینمای ایران و فشارهای پشت صحنه بر زنان جوان، آنها را به باد انتقاد گرفت. چنین سکوتی، سکوتی منفعل نیست؛ شکلی دیگر از کنش است.
در چند دهه گذشته، در حالی که برخی هنرمندان مهاجرت کردند، برخی به ساختار قدرت پیوستند و عده‌ای دیگر در برابر حکومت ایستادند،نیکی کریمی نه به سیاست نزدیک شد و نه وارد سازوکار رسمی تبلیغاتی حکومت. او به‌خوبی می‌دانست توان ایفای نقش قهرمان معترض را ندارد و راه دیگری را برگزید: راهی سخت و پر از سوتفاهم؛ راهی که شاید انتخاب من یا بسیاری دیگر نباشد، اما در هماهنگی با توان و تفکر شخصی او بود.
امروز،انتقاد از او به خاطر زمان انتخابش در نوع پوشش و نحوه حضور اجتماعی،در واقع نادیده‌گرفتن همین پیچیدگی‌هاست. هر انسانی حق دارد در زمان و شرایط خود تصمیم بگیرد.حملات بی‌رحمانه، تنها کسانی را که ممکن است در آینده بخواهند مسیر خود را تغییر دهند،از این تصمیم می‌ترساند.
این یادداشت بیش از آن که دفاع از نیکی کریمی باشد،دفاع از حق انتخاب فردی در برابر نگاه‌های مطلق‌گرایانه است؛ ایستادن در برابر موج‌هایی که با بی‌انصافی، تاریخ و پیچیدگی زندگی زنان در ایران را به چند جمله تقلیل می‌دهند.
نیکی کریمی، چه خوب و چه بد، خودش بوده و هست. به اندازه توان و ظرفیتش سخن گفته و عمل کرده؛ و همین کافی‌ست که در برابر موج بی‌انصافی و هجمه علیه او، سکوت نکنیم.
شنبه، مهر ۰۵، ۱۴۰۴
جشن ازدواج پدر و مادر نیکی کریمی و تولد مادر
نیکی کریمی این متن و عکس ها را در+ صفحه شخصی خودش به اشتراک گذاشت.
«جشن پنجاه و پنج سالگی ازدواج پدر و مادرم هم زمان با تولد مادرم امروز...»
پنجشنبه، شهریور ۲۰، ۱۴۰۴
فیلم سینمایی «سارا» در سوینا(سینمای نابینایان)با صدای ازاده صمدی
فیلم سینمایی «سارا» اثر زنده یاد داریوش مهرجویی و نقش افرینی نیکی کریمی و دیگر بازیگران در+ سوینا(سینمای نابینایان) با صدای ازاده صمدی منتشر شد.
«سوینا» با مدیریت گلاره عباسی بازیگر سینمای ایران به تولید محتوای فرهنگی و هنری مناسب نابینایان(توضیح دار کردن فیلم های منتخب،تولید پادکست،کتاب های صوتی و...) می پردازد.
جمعه، شهریور ۰۷، ۱۴۰۴
عکس هایی از پشت صحنه فیلم سینمایی «سارا»
نیکی کریمی در +صفحه شخصی خودش عکس هایی از پشت صحنه«سارا»(اثر زنده یاد داریوش مهرجویی) را به همراه این یادداشت منتشر کرد.
«روی پرده فقط قصه ی سارا بود اما اینجا، پشت صحنه، قصه ی خنده ها،دوستی ها و لحظه هایی ست که دیگر هیچ وقت تکرار نمی شوند»
پنجشنبه، مرداد ۳۰، ۱۴۰۴
نیکی کریمی و عکاسی سیاه و سفید از لندن
نیکی کریمی،ماه گذشته،عکس هایی سیاه و سفید از لندن در+ صفحه شخصی خودش به اشتراک گذاشت.
قبل از این در سال ۲۰۱۶ میلادی هم نیکی کریمی در+ سفر به امریکا(برنامه های ویژه نمایش فیلم سینمایی شیفت شب) عکس هایی سیاه و سفید از زاویه نگاه خودش از زندگی شهری در امریکا به اشتراک گذاشته بود،شاید نقطه مشترک بیشتر این عکس ها حضورانسان امروزی در جریان زندگی باشد.
نیکی کریمی تجربه برگزاری نمایشگاه در اکسپو ایران (۱۳۸۷)، +عکس های سیاه و سفید از طبیعت (گالری گلستان...۲۰۰۹)، توتال ارت دبی،+نمایشگاه عکس گل مردگی(گالری اعتماد...۲۰۱۸)را در کارنامه عکاسی خودش دارد.
نیکی کریمی بخشی از +مجموعه عکس های «دست ها » ( ۲۰۲۲ ) را هم در صفحه شخصی خودش به اشتراک گذاشت.
دوشنبه، تیر ۳۰، ۱۴۰۴
یادداشت نیکی کریمی درباره ی اثار بهرام بیضایی و بازی سوسن تسلیمی
نیکی کریمی یادداشت کوتاهی در +صفحه شخصی خودش درباره ی اثار بهرام بیضایی به اشتراک گذاشت،در این مطلب به سینمای بهرام بیضایی و بازی سوسن تسلیمی اشاره شده است.
« نشستم و دوباره فیلم‌های بهرام بیضایی رو دیدم…و دوباره لذت بردم از جهان متفاوت و جسورانه‌ی سینمایش، از کار درخشان خانم سوسن تسلیمی توی این فیلم‌ها و از فاصله‌ای که این آثار همیشه با ملو‌درام های رایج سینمای ایران داشتند ؛ فیلم‌هایی که حرف خودشون رو می‌زنن و هنوز تازه هستند سبک و دیدی متفاوت و وابسته به ادبیات … و همیشه هنر خوب برایم تداعی کننده شعر است … فیلم های بیضایی هم شعر هستند …
این عکس از فیلم «مرگ یزدگرد» بهرام بیضایی است. سوسن تسلیمی در این فیلم نقشی پیچیده،نمادین و به‌یادماندنی که از شاهکارهای بازیگری او و از نقاط عطف همکاری‌اش با بیضایی به شمار می‌رود را بازی کرد. دیدن مستند زیبای محمد عبدی، گفت‌وگو با خانم تسلیمی، رو هم پیشنهاد می‌کنم؛ تماشایی و تاثیرگذار.»
+مستند «در دوردست»درباره ی سوسن تسلیمی ساخته ی محمد عبدی
اشتراک در:
نظرات (Atom)