گفتگوی نیکی کریمی و امید روحانی درباره ی عکاسی ،پاییز ۱۳۸۸ در روزنامه اعتماد منتشر شده بود، زمانی که نیکی کریمی اولین نمایشگاه انفرادی عکس خودش را در گالری گلستان برگزار کرد،با وجود گذشت بیشتر از یک دهه هنوز هم بازخوانی دوباره این مصاحبه خواندنی است.
به ناگزير، در قبال کسی که يک بازيگر شناخته شده و برجسته سينماست و برای اولين بار نمايشگاهی از عکس هايش برگزار کرده، بايد از يک سوال متعارف شروع کنم. از کی عکاسی را شروع کرديد؟
فکر کنم از سال ۱۳۷۲ بود.
يعنی تقريباً دو سه سال بعد از شروع کار بازيگری در سينما؟
بله.
خب، چه چيزی شما را در آن سال ها به عکاسی جلب کرد؟
خيلی ساده برايم جالب آمد، شايد ماجرا برمي گردد به فيلمبرداری و دوربين و سفرها برای رفتن و انتخاب محل های فيلمبرداری و اصلاً خود پديده تصوير، بعدتر اصلاً سفرهايی براي عکاسی پيش آمد و کم کم شد يک سرگرمی...
و از همين شکل، عکاسی از منظره برايتان کشف شد؟
بله،اوايل در مسافرت ها يک دوربين با خودم مي بردم. شروع کردم به عکس گرفتن از هر منظره ای. بعد کم کم فکر کردم فقط اين نباشد که صرفاً عکس بگيرم و بد نيست که سعي کنم جدی تر باشم. جدی تر عکس بگيرم.
يعني فقط منظره و طبيعت... و فکر نکرديد که حالا عکس از چهره ها بگيرم و... عکاسی تجربی و...؟
چرا اتفاقاً وقتي جدی شد، در همه اين زمينه ها کار کردم. در اين چهار پنج سال اخير اتفاقاً به طور جدی در همه زمينه ها کار کردم. در زمينه عکس های تجربی، يا عکس هايی که در عرف نامگذاری و اصطلاح به آن ها مي گويند عکس های هنری و حتي خود چهره نگاری.
در همه اين زمينه ها به طور جدی بسيار کار کردم. آن چه اين جا در اين نمايشگاه می بينيد يک انتخاب است از عکس های طبيعت، يعني ترجيح دادم در اين شکل ظاهر شوم.
پس يعنی مجموعه های کامل يا نيمه کاملی از همه نوع تجربياتتان داريد.
بله زياد. اما براي انتخاب يک زمينه از فعاليت در عکاسي، براي برگزاري اولين نمايشگاه، فکر کردم درست تر اين است که از ساده ترين و اولين مواجهه ام با عکاسي شروع کنم، يعني عکاسي از منظره، اين يک انتخاب آگاهانه شخصي بود، همين.