اکران موفق شیفت شب به تهیه کنندگی و کارگردانی نیکی کریمی ادامه دارد ،نیکی کریمی در گفتگویی که با نشریه صنعت سینما شماره۱۶۱ (پانزدهم اذرماه )انجام داده به سوالات امید نجوان پاسخ گفته،این مصاحبه درباره ی موضوعات مختلفی درباره ی بازیگری و فیلمسازی نیکی کریمی است .
چهارمین فیلم بلند شما در حالی به پرده راه یافته که کمتر از یک سال قبل نخستین تجربه کارگردانی شما هم در گروه هنر و تجربه به نماش در امد از این که یک شب سرانجام بعد از دوازده سال به نمایش گذاشته شد چه احساسی داشتید؟
در مجموع احساس خوبی داشتم ،ولی وقتی بعد از این همه سال فیلم خودم را روی پرده دیدم حالم خیلی گرفته شد ،البته همین جا باید از اقای علم الهدی و همه همکارانشان در گروه هنر و تجربه تشکر کنم که شرایط نمایش این فیلم و اثار مشابه را فراهم کردند ،اما متاسفانه برای این کار ،از روی نسخه دی وی دی فیلم ،کپی دی سی پی تهیه کرده بودند و این باعث شده بود کیفیت تصویر های فیلم ،افت فاحش و بدی پیدا کند ،از فیلم تقریبا چیزی نمانده بود .من و حسین جعفریان هم که به تماشای فیلم رفته بودیم نتوانستیم طاقت بیاوریم و بعد از چند دقیقه از سالن زدیم بیرون.
مگر خود شما نسخه نهایی را کنترل نکرده بودید؟
نه،من اصلا خبر نداشتم ،فقط تماس گرفتند و گفتند:«فردا نمایش فیلم شماست ،تشریف بیاورید»همین.
البته به اعتقاد من نمایش این گونه فیلم ها در گروه هنر و تجربه ایده بسیار خوب و جالبی است چندی پیش زمانی که برای شرکت در یکی از جشنواره ها به خارج از کشور سفر کرده بودم ،با کارگردان هایی مواجه شدم که نسبت به دیده نشدن فیلم هایشان در زادگاه خودشان اعتراض داشتند وقتی به ان ها گفتم که در ایران ،یک گروه سینمایی اقدام به نمایش عمومی این گونه فیلم ها می کنند برایشان خیلی جالب بود و می گفتند «خوش به حالتان که در کشورتان فضایی برای نمایش این گونه فیلم ها دارید.»
زمانی که یک شب را ساخته بودید در گفتگویی اعلام کردید کارگردانی ،عشق گمشده ای است که در کنار بازیگری می تواند شما را در حرفه سینما راضی نگه دارد ،درست است که بین فیلم هایی که می سازید خیلی فاصله ایجاد می شود اما با توجه به برایند فیلم هایی که در چند سال اخیر بازی کرده اید ،این طور به نظر می رسد که ارام ارام قصد دارید به جای بازیگری ،کارگردانی را در اولویت فعالیت خود قرار دهید.
اگر فیلم های چهارشنبه نوزده اردیبهشت و مرگ ماهی را دوتا از مهمترین تولیدات سینمایی سال گذشته بدانیم ،خود بازی من در این فیلم ها نشان می دهد چنین تحلیلی اصلا درست نیست .
به هر حال ادم قرار نیست در ده فیلم بازی کند تا نشان بدهد که به این حرفه علاقه دارد به نظر من یک بازیگر بایدان قدر فهم و درک داشته باشد که به جای بازی در فیلم های متعدد بتواند بازی در یک فیلم خوب را تشخیص داده و در همان بازی کند.
من برخلاف بعضی از همکاران خودم تظاهر نمی کنم و شعار نمی دهم .به عنوان مثال یکی از بازیگران را می بینید که مصاحبه می کند و می گوید گزیده کار شده ،در حالی که از این طرف و ان طرف می شنوید همزمان در دو فیلم مشغول بازی است .
من کار بازیگری را خیلی دوست دارم ،ولی واقعیت این است که نمی دانم که اگر هفت ،هشت سال پیش فیلم یک شب را نساخته بودم ،هنوز هم این راه را ادامه می دادم یا در این حرفه مسیر دیگری را انتخاب کرده بودم .تعبیر عشق گمشده که خود شما هم به ان اشاره کردید ،تشریح چنین شرایطی بود.
من در کنار بازیگری به کار دیگری نیاز داشتم تا احساس کنم فعالیتم این طوری کامل می شود و دیگر تا اخر عمر با خیال راحت می توانم این حرفه را ادامه بدهم .
کارگردانی یک حرفه است که ادم احساس می کند با انجام ان ،همه توانایی هایش را به کار می گیرد.خدا را شکر این اتفاق افتاد و تا این جای کار توانستم هر دو سه سال یک بار فیلم هایی که دوست داشتم را بسازم.
شاید باور نکنید ،ولی در طول این سال ها بازی در خیلی از فیلم ها را رد کرده ام .همین الان که من و شما در حال گفتگو هستیم چهار ،پنج فیلمنامه به دستم رسیده که باید مطالعه کنم .
وقتی سر فیلمی می روم که دوست ندارم ،خیلی اذیت می شوم .به همین دلیل از دو سه سال پیش به این طرف تصمیم گرفتم محکم "نه" بگویم و خودم را از مخمصه رها کنم .
من حتما باید نقشی را که می خواهم بازی کنم دوست داشته باشم تا بتوانم با انرژی کامل سر صحنه حاضر شوم اگر بخواهم به بحث اصلی برگردم باید بگویم از نظر من فیلمسازی و بازیگری مکمل همدیگر هستند .من یکی که معتقدم اگر کارگردانی نباشد ،بازیگری اصلا برایم کافی نیست.
