نیکی کریمی و یادی از فیلم عروس

امسال در واقع به نوعی بیست سال از اکران موفق سینمایی عروس می گذرد فیلمی که بهروز افخمی ان را کارگردانی کرد و فیلمبرداری را نعمت حقیقی بر عهده داشت،موسیقی بابک بیات و تدوین هوشمندانه ی محمد رضا مویینی در کنار بازی های نیکی کریمی و ابوالفضل پور عرب همه و همه دست به دست هم دادند تا در موقعی مناسب سینمای ایران مسیر جدیدی به نسبت گذشته ترسیم کند.

حرف و حدیث ها درباره ی فیلم عروس از زمان اکران این فیلم شروع شد و تا امروز هم ادامه دارد نقطه ی عطفی که تاثیر خودش را گذاشت هر چند نیکی کریمی با عروس به شهرت رسید ولی موفقیت او رادر بازیگری سینما به نظرم بایدمتعلق به هوشمندی او در ادامه ی این راه پر نشیب و فراز دانست نیکی کریمی تلاش کرد در دایره ی بسته ی شهرت عروس گرفتار نشود و برای عبور از عروس موفق عمل کرد .

نشریه ی ۲۴ در شماره ی ۳۹ که اسفند ماه ۱۳۸۸ منتشر شده بود مصاحبه ای با نیکی کریمی درباره ی فیلم عروس داشته که  نقل می کنم:

فیلم عروس برای شما در مجموعه کارهایی که بازی کرده اید جز سه فیلم برتر قرار می گیرد؟

این طوری می توانم بگویم که برای من فیلم مهمی است کلا فکر می کنم جز فیلم های خاصی است که در طول این سال ها ساخته شده و از ان فیلم هایی بود که شانسی همه چیزش خیلی جور در امد از ماهایی که همسن و سال همان نقش ها بودیم تا هیجان و شوری که خود افخمی برای ساخت داشت نعمت حقیقی برای فیلمبرداری داشت و بقیه عوامل.

اقای افخمی چطور شما را انتخاب کرد؟

ایشان دنبال بازیگر می گشت من از طریق دوست پدرم ،جمشید گرگین ،که در سریال کوچک جنگلی بازی کرده بود به اقای افخمی معرفی شدم

از شما تست گرفتند؟

نه

از سال ۶۹ که اقای افخمی فیلم عروس را ساخت تا سال ۷۶ که برای بار دوم در جهان پهلوان تختی با او همکاری کردید چه تفاوت هایی در شیوه ی کارگردانی او پیدا شده بود؟

می توانم بگویم ان زمان که فیلم تختی را کار کرد به نظر من دیگر ان قدر وسواس نداشت سر فیلم عروس خیلی خیلی وسواس داشت شاید هم چون فیلم اولش بود خیلی دقت می کرد،روی فیلمنامه ،بازیگرها و خلاصه همه چیز دقت می کرد ولی سر فیلم بعدی ان قدر وسواس نداشت.

مصاحبه ی نیکی کریمی درباره سوت پایان با نشریه پردیس

مصاحبه ای از نیکی کریمی در نشریه ی پردیس شماره ی ششم فروردین ۱۳۹۰ منتشر شده که مطالب جالبی دارد ،نیما حسنی نسب نویسنده و منتقد سینما در این مصاحبه بیشتر به سوت پایان پرداخته و گفتگوی مورد نظر به مسائل مختلف در مورد این اثر می پردازد ،بخش هایی از این گفتگو را  نقل می کنم

سوت پایان قرار است قضاوتی در این مورد انجام دهد یا می خواهد به مخاطب راهکاری نشان دهد؟

سعی کرده ام تا حد ممکن قضاوتی نکنم و فقط ماجرا را به مخاطب نشان دهم،ماجرا در مورد یک زن و شوهر همکار است که زن دچار مشکلی می شود،در حالی که مرد هم باید سر کار خود حاضر شود و نمی تواند به زن کمک کند در این فیلم قهرمانی وجود ندارد چون هر دو طرف دلایل منطقی خودشان را دارند این باعث می شود که هر دو طرف قضیه به خوبی دیده شوند ،البته چون فیلم فقط در مورد این موضوع نیست تصمیم این که حق با کدام از این دو شخصیت اصلی است کاملا به عهده تماشاگر خواهد بود.

با توجه به این که فیلم های شما از جنس اثار عامه پسند و جریان اصلی نبوده داند ولی همیشه سعی کرده اید از بازیگران حرفه ای استفاده کنید در حالی که معمولا در این گونه فیلم ها لااقل در ایران از نابازیگران استفاده می کنند دلیل این انتخاب شما چیست؟

همیشه اعتقاد داشتم که می شود با بازیگر طوری کار کرد که در فیلم به صورت بازیگر دیده نشود برای من لذتبخش بوده که بتوانم از بازیگری حرفه ای مثل هانیه توسلی بخواهم تلاش کند که خودش باشد ،بازی نکند و این اتفاق جلوی دوربین بیفتدتجربه ای که در فیلم یک شب اتفاق افتاد که از نتیجه ان راضی هستم.

سختی کارگردان -بازیگر بودن که خیلی از کارگردانان سینما به ان معترفند تا چه حد ممکن است به کیفیت نهایی کار لطمه زده باشد؟اصلا به نظر خودتان لطمه ای زده یا نه؟الان فکر می کنید اگر بازیگر مناسبی برای این نقش وجود داشت باز هم خودتان بازی می کردید یا فقط پشت دوربین قرار می گرفتید؟

نه تنها فکر نمی کنم که این مسئله به کار ضربه زده باشد بلکه احساسم این است که به کیفیت کار خیلی کمک کرد .

با این که فشار زیادی روی من بود و علاوه بر بازیگری و کارگردانی سرمایه گذار فیلم هم بودم مسائل مالی فشار مضاعفی برای من بود مهمترین سختی کار مدیریت بازیگران و عوامل دیگر بود که فکر می کنم به خوبی انجام شد.

بهترین اتفاقی که دوست دارید برای سوت پایان و نیکی کریمی بیفتد؟

به نظرم اگر هیچ اتفاقی نیفتد خودش بهترین اتفاق است خوشحالم که بعد از سه سال کار روی فیلمنامه و مشکلات فراوان توانستم فیلم را بسازم و الان می توانم ان را با مردم روی پرده تماشا کنم

در این فیلم برای اولین بار از دیجیتال برای فیلمبرداری استفاده کردید برای شما به عنوان کارگردان چه تفاوتی بین دوربین دیجیتال و دوربین ۳۵ وجود داشت و دلیل اصلی این انتخاب چه بود؟

به نظرم حضور دوربین های دیجیتال در سینمای ایران و جهان اتفاق بسیار خوبی بود دلیل اصلی انتخاب این دوربین راحتتر بودن با ان در مکانهای مختلف بود دوربین دیجیتال کارهای اجرایی را برای یک کارگردان و فیلمبردار بسیار راحتتر می کند البته با همان احترام دوربین ۳۵ با دوربین دیجیتال کار کرده و تنها از مزایای ان استفاده بردیم.

و سوال اخر این که امسال سومین تجربه خود را با مسعود کیمیایی به سرانجام رساندید برای پذیرفتن این نقش کوتاه هیچ مشکلی نداشتید؟

بدون شک مسعود کیمیایی هر زمان از من درخواست بازی در نقشی را داشته باشد قبول خواهم کرد وقتی کسی مثل کیمیایی که از سرمایه ها و اسطوره های سینمای ایران است و در این سن و سال و با تمام مشکلات همچنان فعال و پر انرژی در حال کار و فیلم ساختن است افتخار می کنم که با او همکاری کنم .

البته این موضوع را هم پنهان نمی کنم که این نقش با ان شمایل و خصوصیات و طبقه ی خاصش برایم جذابیت فراوانی داشت .

در مورد دوبله شدن فیلم هم به نظرم اتفاق بسیار با مزه ای است که کیمیایی می خواهد با این کار به سینمای قدیمی نزدیکتر شود شخص من هیچ اعتراضی نسبت به دوبله شدن فیلم نداشتم چون این مساله کاملا مربوط به کارگردان است و در حیطه اختیارات من نیست که بخواهم با ان موافق یا مخالف باشم اما در کل اتفاق بسیار جالب و متفاوتی بود .

                                                                     ***

نیکی کریمی در بخشی از این مصاحبه به فیلم خیابان های ارام کمال تبریزی اشاره می کند

در حال مونتاژ فیلم خودم بودم که جبیب رضایی زنگ زد و در خصوص مشکل پیش امده برای بازیگر فیلم با من صحبت کرد و خواست بازی در این نقش را قبول کنم در ان لحظه اخلاق حرفه ای به من اجازه نمی داد گروهی از همکارانم را که در ارمنستان با مشکل مواجه شده بودند تنها بگذارم بنابراین با تمام مشکلاتی که در تهران داشتم قبول کردم و راهی ارمنستان شدم ضمن این که کمال تبریزی برای من انسان بسیار محترمی است کارگردانی که همیشه فیلم هایی با فضاهای بسیار سالم ساخته و این برای من خیلی با ارزش است پس از قبول نقش از طریق ایمیل در تهران خلاصه فیلمنامه را خواندم و چهار روز بعد از خواندن فیلمنامه کامل در ارمنستان جلوی دوربین رفتم و بازی شروع شد .

جالب این جا بود که من هیچکدام از افراد گروه را از نزدیک نمی شناختم و این کار را برای من بسیار سختتر از قبل می کرد ولی کار با تبریزی و گروهش بسیار لذتبخش بود