گفتگوی نشریه زندگی ایرانی با نیکی کریمی

ماهنامه «زندگی ایرانی »در شماره ی پنجاه و دو،گفتگویی با نیکی کریمی بازیگر و فیلمساز سینما انجام داده که بخش هایی از این مصاحبه را نقل می کنم 

یعنی صحبت های دیگران روی شما تاثیری نگذاشت؟

من از اول به ادم ها و صحبت هایشان درباره تعیین مسیر کاریم هیچ وقت توجهی نمی کردم ،چیزی که من از بازیگران مهم جهانی می دیدم ،این بود که هیچ وقت نمی خواهند صرفا زیبا دیده شوند مثلا برای مریل استریپ تنها مهم است که شخصیت بازی کند تا این که بخواهد زیبا دیده شود بازیگرانی که فقط دنبال این هستند که زیبا دیده شوند تاریخ مصرف دارند ،یعنی در سال های محدود اوج جوانی می توانند فرصت حضور داشته باشند،مگر این که این شانس را داشته باشند تجدید نظر کنند و به سمت ایفای نقش ها بر مبنای شخصیت پیش بروند.

من ،سارا ،پری ،دو زن و... را پذیرفتم و تن به نقش های پسر و دختری و عشقی مرسوم ندادم ،این چیزی بود که خودم بهش رسیدم و بر اساس ان تصمیم گرفتم که شخصیت بازی کنم و بازیگر فیلم های ان چنانی نباشم .

برای رسیدن به چنین طرز فکری و گرفتن این تصمیم با توجه به این که فضای عمومی ادم را به سمت این که غیر از این باشد هل می دهد و شما هم بسیار جوان بودید و هنوز تجربه امروزتان را نداشتید ،چه کردید و از چه مرزی گذشتید؟همان طور که شما می گویید بازیگران مطرح جهانی بیشتر جذاب هستند تا این که زیبا باشند ،یعنی زیبایی قاب شده بازیگران فیلم های ایرانی با ان گریم های سنگین و ارایش و... را ندارند وگرچه می توانند به ذات زیبا هم باشند.

ماجرا این است که من هیچ وقت به مسایل سطحی نگاه نکرده ام ،یکی از ماجراهایی که همیشه داشتم ،این است که برایم خیلی چیزهای دیگر در زندگی مثل ادبیات و...مهم بوده.

وقتی هم که در همان سال های شروع کارم فیلم ها و بازیگرانی را که ان زمان با من هم دوره و مطرح بودند،نگاه می کردم ،دوست نداشتم در ان کارها بازی کنم 

.به این فکر می کردم،اصلا فیلم خوبی در ان ژانر ساخته می شد که برای من جذاب باشد و خیلی وقت ها به این نتیجه می رسم که نبود.

پس تاکیدتان روی حفظ سطحی از بازیگری بوده و این که تصویرتان مخدوش نشود؟

بله ،مثلا یکی از فیلم هایی که ان زمان بازی کردم ،روانی ساخته داریوش فرهنگ بود فقط به این دلیل که شخصیتی پیچیده و روانی داشت .حالا این که چقدر ان فیلم خوب  در امد بحث دیگری است اما خب نقشی بود که باز هم متفاوت بود .

یک نسل از بازیگران زنی که دوره ای تمام نقش های اول را در دست داشتند و دیدن تصویرشان بر سر در سینما ها برای مردم عادت شده بود ،گذر زمان کم کم شامل حالشان شده و در حرکتشان در این مسیر اثر گذاشته ...

این چیزی است که از الان نمی دانم چون امسال خیلی فیلم ندیده ام ولی خوشحالم بچه هایی که هم سن و سال من هستند امسال نقش های خوبی بازی کردند و این طوری به نظر می رسد.

ماجرا این است که اتفاقا انگار الان سمت و سوی فیلمسازی دارد به جایی می رود که این قضیه سن وسال اصلا مهم نیست،مهم نقش هایی است که نوشته می شود و ان شخصیت هایی که الان دارد کار می شود،البته قطعا با بالا رفتن سن دیگر یک سری نقش ها به بازیگر پیشنهاد نمی شود،ولی می تواند همچنان در نقش ها وشخصیت های متنوعی بازی کند و پیشنهادهای خوبی داشته باشند .

در واقع این یک وجه دیگر قضیه است.

این که ادم بخواهد فکر کند من از این به بعد با این که سنم بالا می رود باید همچنان سوپر استار بمانم،محال است و مثلا من بخواهم همه تمرکزم را روی این مسئله بگذارم یا پارانویید و توهم دارم یا به هر حال دچار یک مساله ی غیر طبیعی هستم ،من هیچ وقت هم نخواسته ام این طور باشد.

زندگی و کار یک مسیر دارد،ادم ها می ایند یا می روند یا می مانند،من هیچ وقت نخواسته ام درگیر این قضایا باشم .مطمئنا ادم های زیادی هم جای من خواهند امد. 

این طبیعت کار است من هم روی این فضیه سرمایه گذاری نکرده ام،سنم هم دارد بالا می رود و می دانم ادم های دیگری جای من خواهند امد ،کاملا نسبت به همه ی این مسایل اگاه هستم ...

بیاییم درباره ی این وجه اش صحبت کنیم که درست است گذر عمر یک مسئله طبیعی است ولی مراقبت هایی وجود دارد که ادم ها در بحث سلامت با رعایت ان ها ....

من از هشت،نه سالگی تنیس بازی می کردم ،ان زمان بازیگر بودم ولی ورزش یکی از علایقم بود که همیشه به ان پرداختم ،ولی بعد ادم به جایی می رسد که موقع بازی متوجه می شود که نه تنها به عنوان یک بازیگر بلکه به عنوان یک ادم باید به خودش برسد و اگر ورزش نکنیم غیر ممکن است که بتوانیم خودمان را حفظ کنیم ...

 یک مسئله ای در جامعه و فرهنگ ما وجود دارد که این چیزها را مسائل پیش پا افتاده ای  می دانند ...

به نظر من اصلا پیش پا افتاده نیست ،یادم هست در یک جلسه ای با اقای علی دایی بحث بر سر این مسئله بود که چقدر این مراقبت لازم است،حالا این مراقبت فقط غذا خوردن و ورزش کردن هم نیست . 

باید از راه و روش زندگی مراقبت کرد،ادم هایی مثل من که بیست سال است در این کار هستند ،قطعااز خیلی چیزها در زندگیمان گذشته ایم،برای این که یک سری چیزهای دیگری را بدست اوریم یعنی این  مراقبت فقط مراقبت فیزیکی نیست و مراقبت روحی هم هست .

من نمی خواهم خیلی شعار بدهم به هر حال هر ادمی در مقاطعی از زندگی قطعا این چیزها را لازم دار ،اصلا ما چرا مثلا نماز می خوانیم یا دعا می کنیم و...این ها بهداشت روانی است،هر کدام سعی می کنیم بتواینم از یک طریقی زندگی را راحتتر بگیریم تا  بتوانیم ان ارامش ان ارامش جسمی و روحی که لازم داریم را را بدست بیاوریم ،تا بتوانیم کارمان را بهتر انجام دهیم ،خیلی وقت ها ما لازم داریم سموم روحمان را دور بریزیم برای این که بتوانیم بهتر زندگی کنیم.

به هر حال من فکر می کنم اگر این کارها را نکنیم در این دنیای شلوغ و پرهیاهو زندگی شهری مدرن و در این شهرهای الوده و کثیف و این همه ماجراهای مختلفی که داریم ،قطعا یک جایی کم می اوریم .

و شما دارید؟

امیدوارم ،می دانید در حقیقت یک چیز نیست و این طوری نمی شود گفت این ها را کسانی که کار ماها را مطالعه می کنند،می توانند بگویند من نمی توانم بگویم .

بله این واقعیتی است که برای همه و در همه ی رشته ها وجود دارد ،ولی الزاما به این معنی نیست که وقتی بازیگر سنش بالا می رود نقش خوبی به او پیشنهاد نشود،زن و مرد هم ندارد،بازی اقای سعید پورصمیمی در فیلم یک حبه قند بی نظیر بود،ان هم در این سن و سال ،واقعا یکی از زیباترین بازی هایی بود که در این مدت دیده ام،البته متاسفانه برای دریافت سیمرغ کاندیدا نشد،یعنی می خواهم بگویم اتفاقا گاهی اوقات یک نقش هایی است که مال یک سن هایی است و کار می شود و خیلی هم بی نظیر است.

به نظر می رسد شما ادم صریحی هستید و با جسارت صادقانه نظرتان را می گویید ،این باز به ان وجه ابانی شما بر می گردد یا تصمیم گرفتید این طور باشید؟

بله ،من همیشه این طوری بوده ام و دلیلی نمی بینم بخواهم یک جور دیگری که نیستم وانمود کنم به صراحت نظرم را می دهم و حرفم را می گویم .

خیلی وقت ها ادم ها فکر می کنند راجع به من چه نظری خواهند داد، اگر فلان چیز را بگویم اما من این طور فکر نمی کنم ،من این طوری هستم یا دیگران می پسندند یا نمی پسندند البته این معنی نیست که فرهنگ و اخلاقیات جامعه و موارد این چنینی را در صحبتم رعایت نمی کنم ،باید به عقاید و باورهای عمومی وحتی باورهاو عقاید شخصی دیگران احترام گذاشت 

خیلی ها هم فکر می کنند صراحت یعنی این که هر نظری راجع به دیگران دارند بگویند اما نه این با صراحت فرق دارد و ان نیست .

« در مصاحبه ی نیکی کریمی با ماهنامه ی زندگی ایرانی به موضوعات دیگری هم پرداخته شده که در این مطلب فقط به بخش هایی از این گفتگو اشاره شد.»