نیکی کریمی در مصاحبه با +خبرگزاری ایسنا درباره ی تجربه بازی در فیلم سینمایی «دسته دختران» به کارگردانی منیر قیدی مطالب مهمی عنوان کرده که نقل می کنم.
« آن چه بیش از همه برای من جذابیت داشت، یک فیلمنامه جدید بود چون حتی اگر من پیش از این «برج مینو» و «بوی پیراهن یوسف» را کار کردم، آن فیلم ها در پس زمینه اش جنگ بود ولی دسته دختران برای من یک کشمکش جدید بود.
من می توانستم در «دسته دختران» کارهای فیزیکی را خیلی ملموس انجام بدهم اما خارج از این موارد، آن چه برای من مهم تر بود، قصه بود. مادری فرزندانش را در موشک باران های جنگ از دست می دهد و به خط مقدم جنگ می رود تا بمیرد. این قصه برایم از لحاظ درماتیک خیلی مهم بود.
نمی توان گفت که یگانه کمایی فرمانده است. زنانی به
او می پیوندند که هر کدام قصه خود را دارند.
این خانم افسرده و غمگین است و بچه هایش را از دست داده و کارگردان
تاکید داشت که یگانه ( با بازی نیکی کریمی) از همه باید ری اکشن هایش
کمتر باشد، با نگاه هایی خیره و خسته و تنها انگیزه اش برای این که بخواهد
بجنگد، کشته شدن بچه هایش است.
خانم قیدی به شدت تاکید داشت که یگانه کمایی تهران درس خوانده و در جنوب معلم شده و در حقیقت یکی از اشخاصی هست که خیلی محلی صحبت نمی کند و ایشان تاکید داشتند که با لهجه غلیظ جنوبی صحبت نکنم.
کارگردان در
تمرینات می گفت که هر کسی میزانی از لهجه را باید داشته باشه و در مورد نقش یگانه
تاکید داشت که به طور ملموسی باید مشخص باشد که این شخص با لهجه صحبت نمی کند
و فقط یک سری کلمات را با لهجه می گوید. خودم ،من به عنوان بازیگر نگران بودم و به
خانم قیدی می گفتم که بهتر نیست لهجه همه یکدست باشد؟ و او گفت نه من دلم
می خواهد که هر کدامتان به یک ترتیبی لهجه داشته باشید و لهجه ها یکدست نباشد و
روی این موضوع تاکید داشت.
بعد از یک ماه از فیلمبرداری دسته
دختران سانحه ای برایم پیش امد که هم جمجمه ام شکست و هم مهره گردنم
آسیب دید، اما آن قدر به کار علاقه داشتم که هر روز تفنگ چند کیلویی را بلند
می کردم و سر فیلمبرداری می رفتم.
من به خانم قیدی تبریک می گویم، این جور فیلم ها تولیدشان سخت است و تصمیم گیری برای این که چنین فیلمی بسازی کار دشواری است و همچنین باید به همه گروه بازیگران فیلم که تجربه دشواری را آزمودند، هم تبریک گفت.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر