فیلم شکلات داغ اولین تجربه ی کارگردانی حامد کلاهداری را دیدم،نیکی کریمی نقش شخصیتی را بازی کرده که محور قصه هایی هست که ادم هایش در یک کافی شاپ گرد هم می ایند،فیلم از قصه های کوتاهی تشکیل شده که هر کدام از این ادم ها با ان دست و پنجه نرم می کنند،شاید هفت شخصیت به نوعی هفت قصه دارند که کافی شاپ هفت دریا صحنه ی نمایش زندگی ان هاست.
فیلمنامه تا حدود زیادی در طرح قصه ها و روایت موفق بوده و کلاهداری در اولین قدم فیلمسازی گام بلندی برداشته که سزاوار تحسین است.
نیکی کریمی در نقش افرینی شخصیت زن بی نام و نشانی که در واقع باعث بازشناسی ادم ها از خود واقعی خویش می شوند موفق بوده ،شخصیتی که گاهی ادم را یاد ژولیت بینوش در فیلم شکلات اثر هالستروم می انداخت،کسی که مثل نسیم می اید و مثل نسیم پاییزی می رود و توی ذهن نقش اسطوره ای پیدا می کند.
نقش افرینی فریبزر عرب نیا،داریوش ارجمند،حامد کمیلی،علیرضا خمسه و بقیه ی بازیگران فیلم در خدمت روایت قصه و فضاسازی مناسب کارگردان بود.
هر چند طرح قصه های کوتاه جدا از هم و اتصال ان ها در یک نقطه پیش از این در فیلم های موفقی مثل تصادف اثر پل هاگیس تجربه شده بود ولی شکلات داغ تجربه ای متفاوت و جالب به شمار می رود.
شاید با محدود کردن قصه ها و ادم ها امکان نزدیکتر شدن بیشتر به ادم های فیلم به وجود می امد،هر چند ان موقع شاید از طرح اولیه داستان فاصله گرفته می شد .
پایان فیلم یکی از بهترین پایان هایی بود که به کلیت این اثر وفاداری خوبی داشت،اینه ای هم که حامد کمیلی برای دیدن بهتر وصل کرد هم جالب بود ،تصویر یک واقعیت یا واقعیت یک خیال!! اینه هم همیشه نقش عجیبی در سینما دارد .
شاید همه ی ادم ها ی فیلم با قصه های جور واجورشان باید دوباره نگاه کنند به خودشان ،به خود واقعی درونشان،و نگاه عمیقتری داشته باشند نسبت به ادم هایی که شاید هر روز بی تفاوت نسبت به ان ها روز را شب می کنند و شکلات داغ روایت بهتر دیدن است.
شکلات داغ فیلم تاثیر گذاریست،فیلمی که وقتی تمام می شود قادر است تماشاگر را به فکر فرو ببرد،به فکر فرو بردن که به نظرم از مشخصه های اصلی سینماست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر