فیلم The Help (خدمتکار ) به کارگردانی تیت تیلور را دیدم ،هر چه از زمان فیلم بیشتر گذشت بیشتر جذب فضای داستان شدم ،فیلم یکی از مهمترین مسایل انسانی را مطرح می کرد،زمانی که تبعیض نژادی در امریکا رواج داشت و دردهای پنهان و اشکاری که در قالب شخصیت هایی باور پذیر با نقش افرینی های درخشان و فیلمنامه ای ستودنی این اثر زیبا را به وجود اوردند .
«من در رویای خود دنیایی می بینم که در ان هیچ انسانی انسان دیگر را خوار نمی شمارد .
زمین از عشق و دوستی سر شار است
و صلح و ارامش گذرگاهایش را می اراید
من در رویای خود دنیایی را می بینم که در ان همگان راه گرامی ازادی را می شناسند.
حسد جان را نمی گزد و طمع روزگار را بر ما سیاه نمی کند
من در رویای خود دنیایی را می بینم که در ان سیاه یا سفید
از هر نژادی که هستی از نعمت های گسترده ی زمین بهره می برد
هر انسانی ازاد است شوربختی از شرم سر به زیر می افکند
و شادی همچون مرواریدی گران قیمت نیازهای تمام بشریت را بر می اورد
چنین است دنیای رویای من ... لنگستن هیوز ترجمه ی احمد شاملو.
***
***
این هفته موفق شدم فیلم هنرمند(Artist)را هم ببینم اثر هازاناویشیوس که در واقع ادای دین به سینمای صامت به حساب می امد و به نوعی همان حال و هوا را دوباره به تصویر کشیده بود فیلمی در ستایش سینما و زندگی در ستایش دوست داشتن .
فیلم هنرمند نوستالژی سینمای صامت را در مقابل انبوهی از فیلم های سه بعدی با جلوه های خیره کننده بصری به ارمغان اورده همان سینمای ساده و معصوم سیاه و سفید بدون شنیدن دیالوگ که از ان خیلی وقت است فاصله گرفتیم .
با این وجود این فیلم به دل می نشیند و در دنیای پر سر و صدای امروز شنیده و دیده می شود این شاید اثبات این نظریه است که سینما می تواند فراتر از تکنیک با مضمونی محکم برگ برنده ی بزرگی در دست داشته باشد .
پی نوشت: فیلم سوت پایان اثر نیکی کریمی در جشنواره وزول فرانسه که امسال از ۱۴ تا ۲۱ فوریه ادامه دارد در بخش مسابقه شرکت می کند ،ان طور که در خبرها امده در این جشنواره فیلم هایی از کره جنوبی، اندونزی، قزاقستان، فیلیپین، سریلانکا، تایوان و ترکیه با سوت پایان رقابت می‌کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر