فیلم سینمایی سوت پایان ،سومین فیلمی بود که نیکی کریمی بعد از کارگردانی فیلم سینمایی یک شب و فیلم سینمایی چند روز بعد کارگردانی کرد .
فیلم سینمایی سوت پایان با داستانی انسانی و با فرمی هماهنگ با ساختار داستانی ساخته شد و مورد استقبال در موقع اکران قرار گرفت،این فیلم جوایز مختلف جشنواره های متعددی را نصیب خود کرد .
سبک فیلمسازی هر کارگردانی بر اساس تجربه ها،دانش ،سلیقه های متفاوت و شرایط خاص تولید یک اثر ممکن است به صورت های مختلفی باشد .
در سینمایی که وابستگی بیشتری به صنعت دارد،قواعد خشک و تعریف شده ای برای تولید اثر حاکم است ،وجود استوری برد و دکوپاژ های دقیق روی کاغذ یکی از مشخصات سینمایی است که به خاطر دغدغه های مالی و مدیریت های پیچیده ی زمانی اعمال می شود و شاید فیلمساز را در تنگنای محدودی قرار دهد .
ولی ان چه بیشتر در سینمای مستقل و در دنیای فیلمساز به دور از این جنجال ها و هیاهو ها می گذرد،نوعی دیگر از ساخت فیلم است که ممکن است برای کسانی که سینمارا با فقط با مولفه های کلیشه ای می شناسند عجیب و غریب به نظر برسد.
فیلم های مهمی در تاریخ سینما هستند که کارگردان علاوه بر فیلمسازی در نقشی هم بازی می کند.
نیکی کریمی در سوت پایان در بهترین شکل ممکن در هر دو جایگاه ظاهر شد و حاصل و نتیجه ی ان فیلمی تحسین شده است .
تاثیر حضور دیگر عوامل در بهترین حالت،اتفاقی بوده که باید رخ می داده و این چیزی از ارزش های کار فیلمساز کم نمی کند،فیلمساز حق دارد نظرات دیگر عوامل را بشنود و بخش های کم یا زیادی را در نظراتش اعمال کند یا پیشنهاد ها را نادیده بگیرد ولی در نهایت این فیلمساز است که فیلم را با نگاه و تصویر های ذهنی خودش می سازد .
ادعاهای غیر حرفه ای که از اخلاق کاری نیز به دور است در بعضی مواقع سعی می کند وزنه هایی را سنگینتر از کار فیلمساز جلوه دهد، ولی به نظرم هر وزنه ای در واقع سنگینی خودش را زیر سایه حضور فیلمساز پیدا می کند.
دکوپاژی هم که در فیلم سینمایی سوت پایان انجام شده مناسب با فضای داستانی و موقعیت های مکانی و زمانی بوده و با هماهنگی میان فیلمساز و عوامل مربوطه اعمال شده و اتفاق عجیب و غریبی رخ نداده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر