از میان فیلم هایی که اورسن ولز ساخته و همین طور اثاری که در ان ها بازی کرده شاید اثر مستند داستانی« F for Fake »کمتر دیده شده ولی به نظرم فیلمی به یادماندنی و هوشمندانه در میان اثار اورسن ولز به حساب می اید.
شاید موضوع اصالت حقیقت از یک طرف در دنیای واقعی و تلاش سینما با استفاده از ابزارهای تکنیکی برای واقعیت نمایی و مقایسه داستان هایی که در فیلم روایت می شوند،مخاطب این فیلم را به فکر فرو می برد.
البته نباید از این قابلیت خاص سینما هم غافل ماند که به قول اورسن ولز،سینما می تواند مثل یک شعبده باز چیزی را به ما نشان دهد که خودش دوست دارد و طراحی کرده و البته باید امیدوار بود که این کار در خدمت بیان حقیقت باشد و برای مثال اورسن ولز در این فیلم به قول خودش یک قصه جعلی را در پوشش یک داستان واقعی روایت می کند و نتیجه های جالبی هم می گیرد،به یاد نقل قول جالب او از پیکاسو در پایان فیلم افتادم :« هنر، شاید دروغی است که باعث می شود تا ما حقیقت را بهتر بفهمیم»
همیشه وقتی به این مستند داستانی اورسن ولز فکر می کنم به نظرم می تواند شروع بحث های شیرین و جذابی درباره سینما،حقیقت ،فلسفه زندگی و...باشد.
ارزش های فرم و تکنیک در یک روایت چه به صورت مستند یا داستانی جایگاه خاص خودش را دارد ولی به نظرم در موضوعات روایت های تاریخی و واقعی کار سخت و دشوارتری به عهده فیلمساز هست و همین طورشاید برای مخاطب هم دیدن این نوع فیلم ها سختتر است،چون مخاطب با اثری مواجه می شود که سعی دارد به هر شکل ممکن مستند و واقعی جلوه کند و این همان جایی است که باید امیدوار بود تا هنر برای بیان حقیقت به کار گرفته شده باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر