بدون هیچ مقدمه ای به نظرم فیلم سینمایی هیچ فیلمی از عبدالرضا کاهانی فیلم خوبی است، فیلم هیچ که به مسائل انسانی و اجتماعی نگاهی عمیق دارد و با قصه ای ساده و طنزی تلخ تماشاگر را به فکر فرو می برد،گام بلندی برداشته،طنزی تلخ که به راستی تحسین بر انگیز است همه ی اجزای داستان و فیلمنامه در خدمت فیلم هستند،پرداخت قصه و فضا سازی های موفق و بازی های ماندگار و در خور ستایش ،همه و همه در کنار هم هیچ را فیلمی شاخص می کند.
خانه ی قدیمی مثل صحنه ی نمایش جلوی چشمان تماشاگران قرار می گیرد و نمایش زندگی شروع می شود ،نمایشی که ارام ارام به واقعیات تلخ می رسند و فیلمساز ترجیح داده با پایانی تکان دهنده، شخصیت ها و تماشاگرانش را با خودشان و دنیای پیرامونشان تنها بگذارد ،تنهایی که با تنهایی ابتدای فیلم متفاوت است ،با هزاران سوالی که باید همه را به فکر وا دارد و چه نعمت بزرگی است همین فکر کردن ،همین سوال ،همین چرا ،همین علامت های سوال .
موقع دیدن فیلم یاد مهمان مامان اثر داریوش مهرجویی هم افتادم ولی هیچ جایگاه خودش را دارد و مهمان مامان روایت و جایگاه خودش را داشت .
هیچ به نظرم نشان می دهد که کاهانی مسیر فیلمسازی خودش را با رشد شتابانی به سمت و سوی مورد نظرش ادامه می دهد و نمره درخشانی در کارنامه ی همه ی عوامل فیلم و فیلمساز به حساب می اید .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر