خبر داوری نیکی کریمی در جشنواره فیلم پراگ مرا به یاد اثاری انداخت که در پراگ می گذرند از ان جمله کتاب تنهایی پر هیاهو اثر بهومیل هرابال نویسنده ی توانای کشور چک هست که قصه تکان دهنده ای دارد که در پراگ می گذرد.
تنهایی پرهیاهو با ترجمه ی روان پرویز دوایی در یاد می ماند و با وجود روایت کوتاهی که دارد ولی تاثیر عمیقی به جا می گذارد .
بخش کوتاهی از مقدمه ی پرویز دوایی بر این اثر را نقل می کنم
«هرابال شخصا می گفت که اثارش را در واقع ابداع نمی کند و کارش صرفا جمع اوری دیده ها،یادها و تجربه هایش از ادم ها و اتفاق های جالب (غریب)و ساختن کولاژی است از ان ها.اما زنده بودن این افراد و اصلا ابداع بعضی از فراموش نشدنی ترین شخصیت های ادبیات امروز،البته کاری است فراتر از یک کولاژ.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر