نیکی کریمی در یادداشتی که در روزنامه اعتماد شماره ۳۲۹۲ مورخ بیست و سوم تیرماه منتشر شده به مسایل مختلفی پرداخته که نقل می کنم :
اتفاقات چند سال گذشته، اين وضعيت ناخوشايند را به وجود آورده و حالا در چنين شرايطی بيشتر از آن كه حواسمان به حل مشكلات و ناهنجاری ها باشد، همه نگاه ها به سمت مذاكرات هسته ای رفته است و اين كه در نهايت نتيجه چه مي شود.
آدم ها تمام اتفاقات زندگی خود را به نتيجه مذاكرات موكول كرده اند و اتفاقی كه در وين مي افتد. مهم هم است. به هرحال اين پرونده ای است كه در سال های اخير يكی از دلايل اصلی مشكلات اقتصادی و اجتماعی مردم بوده و زندگی خود را به نتيجه اين پرونده مرتبط میدانند.
اما در كنار تمام اين اهميت، جای چيزهای ديگری خالی است؛ فرهنگ سازی تعطيل شده و مردم ديگر حتی به پيام های اخلاقی روی بيلبوردها هم نگاه نمی كنند چه برسد به برنامه ها، همايش ها و... كه هرچندوقت يك بار به هدفی برگزار می شود و هيچ نتيجه ای هم ندارد.
فرهنگ همدلی و همزبانی هم از بين رفته است. ديگر مثل گذشته آدم ها به يكديگر اعتماد ندارند و در اين بی اعتمادی ترجيح می دهند فقط گليم خود را از آب بيرون بكشند و ديگران، آدم هايی كه در كنار آن ها در اجتماع زندگی می كنند و سرنوشتشان، ديگر اهميتی ندارد.
اين فرهنگ تهی مخرب، سرنوشت جامعه را عوض كرده و در كنارش مشكلاتی مثل بيكاری، فقر و سختی زندگی باعث شده تا هيچ كس حواسش به روزگار و شرايطی كه در آن هستيم نباشد.
در اين شرايط مذاكرات هسته ای و اتفاقی كه در وين رخ مي دهد، همه توجهات را جلب كرده؛ اتفاقی كه در نگاهی اميدوار و خوش بينانه می توانيم درباره آن بگوييم؛ با رسيدن توافق، تمام اين نگاه های منتظر و اميدوار مردم به نتيجه مطلوب و دلخواه خود می رسد و همين می تواند جايی برای اميدواری باشد.
مردمی كه نتيجه انتظار خود را بگيرند، با شور و اشتياق بيشتری به خود و آينده خود و جامعه نگاه می كنند. مردمی كه اميدوار می شوند، نشانه های خطرهای مختلف اجتماعی را سريع تر درك می كنند و برای رفع آن ها پيشقدم می شوند.
اميدواری حساسيت خوبی برای از بين بردن مشكلات و ناهنجاری ها را ايجاد می كند و باعث می شود، همدلی و همزبانی كه حلقه مفقودشده جامعه اين روزهای ما است، دوباره پيدا شود و روزهای آينده بهتر از قبل ساخته شوند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر