روایت زخم کهنه ی سرنوشت سوریه قصه ی این روزها نیست،داستان سال های زیادیست که صدها هزار کشته و زخمی ،میلیون ها اواره بی سرپناه و... قربانی خشونت های یک جنگ داخلی منطقه ای و فرامنطقه ای فرسایشی پیچیده شدند.
وضعیت کشور بحران زده ی سوریه ارام ارام به جایی رسید که هر انسان ازاده ای فارغ از هر نوع نگاه سیاسی برای ان ارزوی صلح و ارامش می کند .
داشتن ارزوی صلح و ارامش برای سوریه به نظرم هرگز به معنای قضاوت مطلق درباره ی پیچیدگی های سیاسی داخلی این کشور نیست،کاش به جای جنگ و خشونت فرصتی به وجود می امد تا مردم این کشور خودشان سرنوشت خود را بسازند.
وقتی به تصاویر چشم های کودکان بی سرپناه سوری نگاه می کنم و لبخند های زلالی که بر لب دارند را می بینم،به این فکر می کنم که کاش دنیای بهتری داشتیم،دنیایی که فراتر از منفعت طلبی های سیاست زده به سرنوشت این بچه ها فکر می کرد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر