چند روز قبل مین های به جا مانده از زمان جنگ در منطقه ی غرب کشور حادثه افرید و باعث مصدوم شدن کودکان شد،هر چند مراکز مربوط به پاکسازی و مین زدایی در طول سال ها فعالیت های مثبتی داشتند ولی یا توجه به گذشت این زمان طولانی انتظار می رود به نقطه ی پایانی برای موضوع پاکسازی کامل مین های کاشته شده رسیده باشیم یا حداقل تمهیداتی برای دور نگه داشتن عابران در مناطق مشکوک به وجود مین با نصب تابلو های اخطار و ... در نظر گرفته شود .
نیکی کریمی نیز در واکنش به این حادثه دلخراش یادداشتی را منتشر کرده که به نقل از روزنامه اعتماد بیست و هشتم مهرماه شماره ۲۸۰۶ نقل می کنم :
«چطور بايد باور كرد هنوز زمين‌هايي داريم كه محل گذر مردم غيرنظامي و كوچه و بازار است و ممكن است بهاي اين عبور جان و بدنشان باشد. هنوز زمين‌هايي هست كه چند كودك بي‌خبر و بي‌گناه از آن رد شوند و تا به خودشان بيايند صداي تقه ضامن ميني از زيرپايشان بلند شود و تمام...
زندگي اين هفت كودك از لحظه‌اي كه پايشان روي مين رفت براي هميشه و تا ابد تغيير خواهد كرد. هر هفت كودك امروز و روزهاي بعد را نه در مدرسه، كه در بيمارستان خواهند ماند، با دست و پاهاي زخمي و پايي كه يكي از آن ها ديگر نخواهد داشت و حالا همه آن ها با تن‌هاي خونين و پر دردشان روي تخت افتاده‌اند...
ما اما اينجا نشسته‌‌ايم. سر كار هر روزه‌مان و چه مي‌دانيم اين بچه‌ها چه دردي كشيدند. حتما تا چند روز بعد همه فراموش مي‌كنيم كه بعد از اين آن ها چطور زندگي خواهند كرد.
ما نمي‌دانيم چه كسي ميني كه زير پاي اين بچه‌ها منفجر شد را در سرزمينمان كاشت و چه كسي بايد آن را از زمين درمي‌آورد. فقط مي‌دانيم نمي‌خواهيم هيچ كودكي دست و پايش را به كام اين هيولا بفرستد. فقط مي‌دانيم كه پاي اين بچه‌ها بايد روي زمين سفت، زمين امن راه برود. فقط همين.»
ما نمي‌دانيم چه كسي ميني كه زير پاي اين بچه‌ها منفجر شد را در سرزمينمان كاشت و چه كسي بايد آن را از زمين درمي‌آورد. فقط مي‌دانيم نمي‌خواهيم هيچ كودكي دست و پايش را به كام اين هيولا بفرستد. فقط مي‌دانيم كه پاي اين بچه‌ها بايد روي زمين سفت، زمين امن راه برود. فقط همين.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر