«هر کودکی با این نشانه به دنیا می اید که خداوند هنوز از انسان ناامید نیست...»تاگور
فیلم سینمایی تمشک به کارگردانی سامان سالور و بازی نیکی کریمی،سمیرا حسن پور،مهدی پاکدل،مهران احمدی و... را دیدم ،فیلم با یک حادثه شروع می شود ،تصادفی که همه چیز را تحت تاثیر خودش قرار می دهد تا ازمونی باشد برای شخصیت هایی که هر کدام با جهان بینی خاص خودشان با مسائل مواجه شوند.
به نظرم تمشک تعریف جدیدی از موضوع رحم اجاره ای (مادرجایگزین ) ارائه کرده،نگاهی که بالاتر از یک قرارداد مادی در جایگاه امانت انسانی قرار می گیرد و قصه خودش را در فضای دنیایی تعریف می کند که با وجود واقعیت های خشک و دردناک هنوز هم می توان زلال دید.
فیلم تمشک ریتم بسیار خوب و شخصیت پردازی هایی متناسب با کلیت فیلمنامه دارد،انتخاب محل فیلمبرداری با توجه به فضای این روایت هوشمندانه بوده و به باورپذیری بیشتر روایت کمک کرده است.
نگاه معصومانه ی انسانی که هنوز میان اواری از تلخی ها به باورهای اخلاقی ایمان دارد و بدون ان که چندان اهمیتی به قضاوت های غلط دیگران بدهد مسیرش را طی می کند و این از وزنه های سنگین فیلم تمشک به حساب می اید.
توی قدم زدن هایم بعد از دیدن فیلم تنها چیزی که فکرم را زیاد به خودش مشغول کرد این هست که می توانست همه ی این فیلم و روایت همین طور پیش برود ولی فقط کاش این کودکی که قرار است به دنیا بیاید کمتر از ماه چهارم بارداری بود تا تصمیم و انتخابی که رضوان دارد، فراتر از ایدئولوژی خاص او بیشتر بر جهان بینی شخصیت تکیه کند ان موقع شاید تمشک طعم بهتری داشت، هر چند اطمینان دارم شخصیت رضوان (سمیرا حسن پور) باز هم همین مسیر را انتخاب می کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر