چهارشنبه نوزده اردیبهشت به کارگردانی وحید جلیلوند و بازی نیکی کریمی ،امیر اقایی ،برزو ارجمند سحر احمد پور و ... را دیدم،روایت روابط انسانی در جامعه ای که از یک سو با مشکلات اقتصادی و مالی روبروست و از طرف دیگر موضوع عدالت اجتماعی و مسائل فرهنگی در یک جامعه سنتی در حال گذار را به نوعی به تصویر می کشد.
با دیدن سکانس های پرستاری لیلا (نیکی کریمی ) از همسرش به یاد اپیزود اول نسل سوخته اثر رسول ملاقلی پور و بازی نیکی کریمی افتادم و ذهنم مرا با خودش برد به مرور تقدیر نسلی که تقویم تاریخ را پشت سر گذاشته و به امروز رسیده،به «چهارشنبه نوزده اردیبهشت».
چهارشنبه نوزده اردیبهشت روایت یک بخشش مالی برای حل مشکلات انسان هایی است که توی صف انتظار به دنبال ناجی می گردند،لیلا (نیکی کریمی )به دنبال هزینه ی عمل جراحی همسرش هست ،ستاره (سحر احمدپور) در حقیقت تاوان جامعه ی در حال گذار را می دهد که هنوز در برزخ مانده،جلال (امیر اقایی )در نقش نجات دهنده ای ظاهر می شود که خودش هم خوب می داند هرگز نمی توان صرف پرداخت پول به جامعه همه مشکلات و دردهای اقتصادی و فرهنگی را درمان کرد ولی تلاش می کند تا شاید التیامی پیدا کند برای رنجی که در گذشته به خاطر از دست دادن فرزندش کشیده است.
به شخصیت های فیلم که فکر می کنم و به تنگناهایی که انسان ها در ان برای شرایط بهتر تلاش می کنند،به نظرم مسائل مالی، بهانه ای شده برای روایت دغدغه های فرهنگی و اجتماعی که جامعه با ان درگیر است .
رنج جلال (امیر اقایی )به خاطر بی اعتنایی جامعه ای است که دردهای او را موقع از دست دادن فرزندش نادیده گرفته،به چشم های غمگین لیلا (نیکی کریمی ) که نگاه می کنم دردهایی بیش از دغدغه های مالی به خاطر هزینه عمل همسرش می بینم و ستاره (سحر احمد پور) با این که برنده پول اگهی روزنامه شد ، ولی وقتی از دفتر جلال رفت به نظرم هرگز چهره ی یک برنده را نداشت،به هر حال این پول به اسماعیل (برزو ارجمند ) به خاطر دیه رسید ولی بعید می دانم او هم با این پول خوشحال شود .
چهارشنبه نوزده اردیبهشت،روایت انسان هایی هست که اگرچه در جامعه ای با پیچیدگی های خاص اقتصادی، فرهنگی و...زندگی می کنند ولی به سمت جلو در حرکت هستند،کودکی از دست رفته ولی کودک دیگری به دنیا خواهد امد و زندگی ادامه دارد.
با دیدن سکانس های پرستاری لیلا (نیکی کریمی ) از همسرش به یاد اپیزود اول نسل سوخته اثر رسول ملاقلی پور و بازی نیکی کریمی افتادم و ذهنم مرا با خودش برد به مرور تقدیر نسلی که تقویم تاریخ را پشت سر گذاشته و به امروز رسیده،به «چهارشنبه نوزده اردیبهشت».
چهارشنبه نوزده اردیبهشت روایت یک بخشش مالی برای حل مشکلات انسان هایی است که توی صف انتظار به دنبال ناجی می گردند،لیلا (نیکی کریمی )به دنبال هزینه ی عمل جراحی همسرش هست ،ستاره (سحر احمدپور) در حقیقت تاوان جامعه ی در حال گذار را می دهد که هنوز در برزخ مانده،جلال (امیر اقایی )در نقش نجات دهنده ای ظاهر می شود که خودش هم خوب می داند هرگز نمی توان صرف پرداخت پول به جامعه همه مشکلات و دردهای اقتصادی و فرهنگی را درمان کرد ولی تلاش می کند تا شاید التیامی پیدا کند برای رنجی که در گذشته به خاطر از دست دادن فرزندش کشیده است.
به شخصیت های فیلم که فکر می کنم و به تنگناهایی که انسان ها در ان برای شرایط بهتر تلاش می کنند،به نظرم مسائل مالی، بهانه ای شده برای روایت دغدغه های فرهنگی و اجتماعی که جامعه با ان درگیر است .
رنج جلال (امیر اقایی )به خاطر بی اعتنایی جامعه ای است که دردهای او را موقع از دست دادن فرزندش نادیده گرفته،به چشم های غمگین لیلا (نیکی کریمی ) که نگاه می کنم دردهایی بیش از دغدغه های مالی به خاطر هزینه عمل همسرش می بینم و ستاره (سحر احمد پور) با این که برنده پول اگهی روزنامه شد ، ولی وقتی از دفتر جلال رفت به نظرم هرگز چهره ی یک برنده را نداشت،به هر حال این پول به اسماعیل (برزو ارجمند ) به خاطر دیه رسید ولی بعید می دانم او هم با این پول خوشحال شود .
چهارشنبه نوزده اردیبهشت،روایت انسان هایی هست که اگرچه در جامعه ای با پیچیدگی های خاص اقتصادی، فرهنگی و...زندگی می کنند ولی به سمت جلو در حرکت هستند،کودکی از دست رفته ولی کودک دیگری به دنیا خواهد امد و زندگی ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر